انشا درباره ذره بین
/ انشا درباره ذره بین /
****************
انشا درباره ذره بین
تعریف ذره بین: ابزاری هست که به کمک آن می توانید اجسام ریز را با بزرگ نمایی مشاهده کنید.
ذَرّه‌بین ابزاری است که از آن برای مشاهده اشیای ریز استفاده می‌شود. بخش اصلی این ابزار از یک عدسی همگرا درست‌شده‌است که عمل بزرگ‌نمایی را انجام‌می‌دهد. یک عدسی همگرا معمولاً از دو سو یا یک سو کوژ (محدّب) است. یک قاب دسته‌دار، عدسی ذره‌بین را نگاه می‌دارد.
برای استفاده از ذره‌بین به منظور بزرگ‌نمایی اجسام، باید آن را آن‌قدر به جسم مشاهده‌شونده نزدیک کرد که جسم در فاصلهٔ کانونی عدسی قرار بگیرد. «فاصلهٔ کانونی» نامی‌ست که به حد فاصل سطح عدسی تا نقطهٔ کانونی آن اطلاق می‌شود.
با قرار دادن ذره بین در مقابل آفتاب، پرتوها در نقطهٔ کانونی عدسی جمع می‌شوند. اگر در این حالت جسم غیر براقی را در نقطهٔ کانونی بگذارید، گرمای زیادی تولید می‌شود و می‌تواند جسم غیربراق را بسوزاند. این عمل را می‌توان بر روی کاغذ یا اجسام غیربراق دیگر آزمود.
اولین دانشمند فیزیک نور و پدر تاریخ عکاسی ابن هیثم در سال۱۹۱۷ ذره بین را به جهان معرفی می‌کند و پیش از داگر و فوکو در غرب، دانشمندان خاوری به این خاصیت آشنا بوده و عملاً آن‌را بکار می‌برده‌اند. ابوریحان بیرونی در کتاب الجماهر فی معرفه الجواهر خود موردی از استفاده از ذره‌بین را شرح می‌دهد و کمال‌الدین فارسی به مطالعه آن پرداخته است.
جنس و کاربرد ذره بین چیست؟
معمولاً ذره بین ها را از شیشه و به شکل عدس می سازند. از این رو به آنها عدسی نیز می گویند. در صورت تابش نور خورشید به ذره بین، عدسی نور خورشید را در یک نقطه جمع می کند و به همین دلیل گرمای زیادی به وجود می آید. به این نقطه کانون عدسی می گویند. ممکن است در صورتی که کاغذی را روی کانون عدسی قرار دهیم، گرمای خورشید کاغذ را بسوزاند. یکی از کاربردهای آن نمایش بزرگ نمایی تصویر اجسام روی پرده است.
*************
انشا درباره ذره بین
ذره‌بین یک عدسی همگرا است. عدسی همگرا ممکن است به شکل‌های یک عدسی با دو سطح کوژ، یک سطح کوژ و یک سطح کاو، یک سطح تخت و یک سطح کوژ و یا مجموعه‌ای از عدسیها باشد. ذره‌بین‌های معمولی از نوع اول و عدسی عینک مطالعه یا عینک افراد دوربین از نوع دوم و عدسی دوربین‌های عکاسی معمولا مجموعه‌ای از عدسی‌های مختلف هستند.
مقدمه:
ذره‌بین یک عدسی همگرا است. عدسی همگرا ممکن است به شکل‌های یک عدسی با دو سطح کوژ، یک سطح کوژ و یک سطح کاو، یک سطح تخت و یک سطح کوژ و یا مجموعه‌ای از عدسیها باشد. ذره‌بین‌های معمولی از نوع اول و عدسی عینک مطالعه یا عینک افراد دوربین از نوع دوم و عدسی دوربین‌های عکاسی معمولا مجموعه‌ای از عدسی‌های مختلف هستند.
اغلب از ویژگی جمع کردن پرتو نور و تشکیل تصویر در عدسی، استفاده‌های بسیاری می‌شود. ذره‌بین نیز مانند سایر عدسی‌های همگرا، می‌تواند پرتوهای موازی محور را در نقطه‌ای به نام کانون جمع کند. بنابراین با گرفتن ذره‌بین جلوی نور خورشید، گرما و نور پرتوها در نقطه کانون ذره‌بین متمرکز می‌شوند و اگر ماده قابل اشتعالی در آن نقطه قرار داشته باشد، به آسانی می‌تواند آتش بگیرد. در نتیجه کانون عدسی محل جمع شدن پرتوهای موازی است. وقتی که یک عدسی را جلوی نور خورشید می‌گیریم در واقع تمام انرژی نور خورشید که از قطر عدسی عبور می‌کند، در یک نقطه جمع می‌کند و چگالی انرژی یا همان انرژی بر واحد سطح را زیاد می‌کند. آن مقدار انرژی وقتی قبل از تمرکز روی دست می‌تابد گرمای دلنشین خورشید را دارد ولی با جمع کردن آن در یک نقطه سوزان و غیر قابل تحمل می‌شود. اساس کار برخی کوره‌های خورشیدی همین متمرکز کردن و افزایش چگالی انرژی خورشید است که هرچه انرژی بیشتری توسط قطر دهانه بیشتر متمرکز شود، چگالی انرژی بیشتر می‌شود.
