انشا جدید و جالب در مورد حمل و نقل
حمل و نقل
مقدمه :
جابجایی و انتقال دادن انسانها و یا اموال و کالا ها از جایی به جای دیگر در قلمرو حمل و نقل قرار می گیرند. این مسئله در واقع یکی از مشغله های مهم انسانی از ابتدایی ترین تا پیشرفته ترین مراحل توسعه بوده است.راهها و وسائط نقلیه دو رکن اساسی حمل و نقل می باشند .در گذشته که انسان مسافات زیادی پیموده و یا از پا و یا سر انسان بعنوان وسیله حمل و نقل استفاده می کرد نیازش به راه محدود بود اما از زمانی که به تولیدات زیاد پرداخت نیاز به ایجاد راههای بهتر و جاده هایی با مشخصات فنی و مناسب احساس کرد .تا اینکه امروزه استفاده از وسایل نقلیه غول پیکر و سریع السیر و راههایی در زمین و هوا و دریا با کیفیتهای بسیار بالا امری غیر قابل اجتناب گردیده است.
تاریخچه حمل نقل:
ملل شرق با توجه به قدمتشان دارای گنجینه های ارزشمندی از تمدن بشری هستند و شهر نیز به عنوان یکی از این آثار و در واقع مهد آثار مختلف تمدن در این جوامع مطرح است. کشور ایران نیز بدین سابقه طولانی تمدن از این آثار بی بهره نبوده است. راه و راهسازی در میان ایرانیان چه در دوران باستان و چه در دوره های پس از آن همواره یک ضرورت بوده است. بر همین اساس باید علل گرایش ایرانیان را به راه سازی و به تبع آن توسعه و افزایش مهارت آنها در این بخش تا اندازه زیادی ناشی از شرایط و ویژگیهای حاکم بر سرزمین ایران دانست.
سیر تحول شهر سازی و شبکه حمل و نقل در ایران را می توان به سه دوره عمده تقسیم نمود:
۱ ـ دوران باستان ۲ ـ بعد از ظهور اسلام ۳ ـ عصر جدید
۱ ـ دوران باستان:
شهر سازی دوران باستان: شهرهای دوران باستان در ایران به دلایل نظامی ،مذهبی و یا اهمیت قتصادی بنا می شدند.با وجود اینکه قبل از ساسانیان مسئله شهر و شهر نشینی وجود داشته است ولی بیشتر شهرهای دوران باستان در زمان ساسانیان به وجود آمده است . در این دوره عناصر عمده ساخت شهر کهندژ ،شارستان و سواد (حومه)بوده است.
میدان و بازار نیز از جمله فضاهای اصلی شهر به شمار می رفته اند.و میدان که اغلب در نزدکی کاخ های سلطنتی بود از مراکز مهم سیاسی محسوب می شد.
ساخت شهر در دوران باستان :
ایران کشوری نیمه خشک است و بارندگی در آن بسیار اندک .آبادی ها و شهر ها در فلات ایران از یکدیگر دورند.ایرانیان برای پیوند این آبادیهای دور از هم تلاشهای سازمان یافته بسیاری را در حوزه راه سازی انجام دادند و بر همین اساس بود که در دوره خامنشی به دلیل اهمیت راه سازی سازمانی مستقل در این زمینه مسئولیت داشته و فعالیت می کرده است .در دوران هخامنشی شهر ها اغلب بر اساس خواست پادشاهان شکل می گرفت و کمتر از عوامل محیطی متأثر می شد .شهر ها از دوره سلوکیان و پارتیها بتدریج در پیروی از قواعد نسبتاً معین استوار شد و سلوکیان اولاً بانیان شهرهای جدید در ایران بودند .برخی از شهرها به شکل شطرنجی احداث می شدند. طرح دایره ای شکل نیز ابتدا در دوره پارتیان و سپس در دوره ساسانیان مورد ت.جه قرار گرفت مسائل امنیتی بود.
نقش شبکه ارتباطی در دوران باستان:
اساس ساختمان راه ها بر هدفهای جنگی و دولتی بود .و تسلط حکومت مرکزی و جریان اداری کارها را تسهیل می کرد.ولی در عین حال سبب شد که کار بازرگانی و حمل ونقل کالا ها نیز آسان شود.از جمله راههای عمده قدیم در ایران که بدین منظور شکل گرفت راه شاهی و راه ابریشم می باشد.در دوره ساسانیان وجود جاده ابریشم ایران باستان را بصورت پل ارتباطی چین و روم در آورده بود.در این شهر ها اغلب جهت شبکه به سوی مرکز تجاری یا اداری بود و به نوعی حالت شفاهی را القا می نمود . از طرفی در اثر رشد ارگانیک ،بخش شارزستان و سواد از شکل خاصی تبعیت نمی کرد.با وجود این، شهر هایی که مبنای تأسیس آنها نظامی و حکومتی بود از نظر شکل شبکه دارای وضعیت روشن تری بودند ازجمله پاسارگاد.
۲ ـ دوران بعد از ظهور اسلام:
شهرسازی دوران : در دوره پس از اسلام ویژگیهای شهر سازی نسبی ایران با خصوصیات مذهبی و اسلامی در هم آمیخته و تکامل یافت؛ تا آنجا که علاوه بر وجود ارتباطهای منطقی و دقیق بین فضا ها و عناصر شهر های مطابق با شرایط اقلیمی ـ جغرافیایی ،اقتصادی ،نظامی ـ دفاعی،سیاسی،مذهبی و مفهوم منطقه شهری نیز در قالب روابط برابر و سالم بین شهر و روستا تحقق پیدا کرد. عناصر شهری در این دوره، محله، بازار، مسجد، مدرسه، میدان، ارگ، بارو و گذر بوده است.با این حال کهندژ ،شارستان و ربض در همه این شهرها مشترک بوده است. وجود مسجد به عنوان مهمترین ساختمان شهر اسلامی است که محل برخورد اندیشه های علمی و دینی و قضایی است.بطور کلی دردوران اسلامی و به خاطر وسعت نفوذ آن در مناطق مختلف و گسترش بازار مبادلات ،شهر نشینی رونق فراوان یافت.عمدتاً در این دوران شهر ها در استخوان بندی اصلی تابع فرم خطی بودند. نحوه توزیع عناصر و فضاهای عمومی بر پایه سهولت دسترسی ،مجاورت،مراکز اقتصادی اجتماعی و همجواری و تناسب فضاها و فعالیت ها مطرح بود.
نقش شبکه ارتباطی در شهر های دوران اسلامی :
در دوره اسلامی نه تنها راهها در سطح کشور ایران بسیار گسترش یافت و ایرانیان در روند راه سازی به تجارب ارزنده ای دست یافتند،ایجاد بناهایی با ویژگیهای گوناگون در شهر و روستاها و جاده های حاشیه کویر و معابر کوهستانی با نامهای مختلف چون رباط و کاروانسرا رواج یافت.
در این دوران هرگاه امنیت و نظم در محدوده فلات ایران بر قرار بوده این منطقه به شکل یکی از محورهای اصلی مواصلات جهانی شامل تجارت و ترانزیت کالا در می آمد و این خود موجب رونق اقتصادی منطقه می شد.غیر از محورهای اصلی شهر که از دروازه ها شروع می شد ،مابقی گذرها تابع شرایط زیر بودند:
– مسائل اقلیمی بخصوص در نواحی گرم
– مسائل امنیتی بخصوص در شهرهایی که ضمن دارا بودن رونق اقتصادی ،در معرض حمله و هجوم اقوام بیگانه بودند.
لذا میتوان گفت شبکه به شکلی نا منظم بود.
شهر سازی معاصر:
آنچه که تحت عنوان شهر سازی دوره جدید هجوم موجی فراگیر به شهرهای بزرگ و سپس به سراسر کشور رسید ، چیزی جز انعکاس تحولات غرب نبود.سالها پس از انقلاب صنعتی در غرب که دگرگونی هایی از شیوه های غربی شهر نشینی و برنامه ریزی شهر ی به عمل آمد .این مسئله ابتدا در شکل ساختمانهای شهری و معماری تک بنا ها و شپس بصورت تأثیر بر روی اقدامات شهر سازی اولیه حکومت پهلوی ـ که عبارت بود از تحمیل الگوی مشبک خیابان کشی در بافت قدمی شهر ها ـ بتریج به شکل قوانین نوسازی و بهسازی در آمد.به دنبال رشد شدید جمعیت شهرها و نیاز به فضاهایی تازه و وسیع برای شهروندان تازه وارد ،تصمیم بع احداث شهرها و شهرک های جدید گرفته شد.
تراکم بیش از حد محلات و عدم انسجام فرهنگی محلات،وجود خیابان های جدید الاحداث که بعضاً از میان محلات قدیمی گذشته و آن را به چند قسمت تقسیم نموده است وعدم رعایت موازینی که باید در ساخت و ساز ساختمانها رعایت شود، همه از مصادیق بارز شهر سازی دوران معاصر هستند.
نقش شبکه ارتباطی در شهر سازی معاصر:
آنچه که موجب از هم پاشیدگی بافت قدیمی شهرها شد ،ورود اتومبیل و به ناچار خیابان کشی هایی برای ایجاد شبکه های ارتباطی به منظور تسهیل در رفت و آمد آن بود. اگر چه ورود اتومبیل به بافت های قدیمی امری الزامی می نمود، اما فرصتی برای انطباق با شرایط جدید ، به بافتهای قدمی داده نشد.خیابان کشی های سریع، نا هماهنگ و بدون مطالعه و همچنین ورود غافلگیر کننده اتومبیل ،ارتباط فضایی و پیوسته این بافت ها را که طی سالها ی متمادی و بر اساس ارتباطات اجتماعی و اقتصادی شهروندان شکل گرفته بود،از هم پاشیده و باعث شد تا بافتهای قدیمی خصوصیات و کارکردهای قدیمی خود را از دست بدهد.ماحصل این حالت بروز دوگانگی در سیستم شبکه معابر بود.شبکه معابر بخش های قدیمی که با مقیاس انسانی مطرح شده بود، با شبکه جدید همخوانی نداشت .از این گروه شهر ها ،شیراز،همدان و یزد … است.
پس از تخریب ناشیانه بافتهای قدیمی و از بین برئن ساختمانهای با ارزش فرهنگی ،معماری و تاریخی و همچنین تضعیف فرهنگ و قوانین ضمنی حاکم بر روابط شهر نشینان تصمیم به تهیه طرح های جامع و تفصیلی برای شهرهای بزرگ و طرح های هادی برای شهرهای کوچکتر گرفته شد.
از جمله قوانین خاص در زمینه شهر سازی ، احداث و توسعه معابر و خیابانها است که در آبان ماه ۱۳۱۲ به تصویب رسید و در تیر ماه ۱۳۲۰ تحت عنوان «قانون توسعه معابر» مورد اصلاح قرار گرفت.
از سال ۱۳۴۵ اقدامات عمومی در جهت تحقق بخشیدن به مسائل شهر سازی در ایران انجام گردید تهیه طرح های جامع و توسعه شهری ،تأسیس شورای عالی شهر سازی،تعیین حریم یا محدوده نظارت بر فعالیتها و عملیات شهرسازی در شهرها ،صدور پروانه ساختمانی و نظارت بر هر گونه عملیات شهر سازی و ساختمانی در محدوده خدماتی و حریم شهرها و غیره تدوین شد.طرحهای تفضیلی به حدود سالهای ۴۷ – ۱۳۴۶ باز می گردد.
طرح های کلیشه ای و همانند و همشکل ،موسوم به طرح های جامع شهری که در سراسر ایران به اجرا در آمد ،عاری از نقض و اشتباه نبودند. بعلاوه خود این طرح ها چون در قالب سلسله مراتب برنامه ریزی در کشور تهیه و اجرا نمی شدند ، نتوانستند موفقیت چندانی را بدست بیاورند.
جنبه های حمل و نقل:
رشته حمل و نقل دارای جنبه های گوناگونی است : در یک طبقه بندی کلی می توان آن را به سه بخش زیر ساخت ، وسایل نقلیه و بهره برداری تقسیم نمود. زیر ساخت شامل شبکه های حمل و نقل « جاده ها ، خطوط راه آهن ، راه های هوایی ، راه های آبی ، خطوط لوله حمل مواد ، غیره ) مورد استفاده و همچنین گره ها یا پایانه ها ( مانند فرودگاه ها ، ایستگاه های راه آهن ، ایستگاه اتوبوس ، بنادر . وسایل نقلیه عموماً در شبکه ها حرکت می کنند، مانند اتومبیل ها ، قطارها و هواپیماها .
بهره برداری ، شامل فعالیتهایی است که کنترل سیستم را انجام می دهند. مانند : چراغ های راهنمایی و شیب سنج ها ، سوئیچ های راه آهن ، کنترل ترافیک هوایی ، غیره و همچنین سیاستهایی مثل چگونگی اداره امور مالی حمل و نقل (مانند استفاده از عوارض جاده ای یا مالیات سوخت در حمل و نقل بزرگراهی)
در حالت کلی ، طراحی شبکه در حوزه « مهندسی عمران ) و برنامه ریزی شهری ، طراحی وسایل نقلیه ، در حوزه مهندسی مکانیک و زیر شاخه های تخصصی آن مانند مهندسی دریایی و مهندسی هوا-فضا و بهره برداری ها نیز معمولاً تخصصی شده اند. هرچند که ممکن است متعلق به پژوهش بهره بردای یا مهندسی سیستم ها باشد.
مد های حمل و نقل:
مد ها، ترکیبی از شبکه ها،وسایل نقلیه و بهره برداری هستند و شامل پیاده رفتن ، سیستم اتومبیل/بزرگراه ، ریلی ، حمل و نقل دریایی ( کشتی ها ، راههای آبی و کنترل ترافیک هوایی ).
حمل و نقل و ارتباطات :
حمل و نقل و ارتباطات جایگزین و مکمل یکدیگرند. با اینکه ممکن است ارتباطات کاملاً پیشرفته بتواند جایگزین حمل و نقل شود و شخص به جای دیدن از نزدیک کسی به او تلگراف ، تلفن ، فکس یا نامه الکترونیک بزند ، ثابت شده است که این مدهای ارتباطی در واقع در کل اثرات متقابل بیشتری را ایجاد می کنند. پیشرفت در حمل و نقل بدون ارتباطات غیر ممکن است. ارتباطات برای سیستمهای حمل و نقلی پیشرفته حیاتی و ضروری اند. از خطوط راه آهن دارای یک خط که می خواهند در هر دو جهت از آنها قطار عبور کند تا کنترل خطوط هوایی که همواره باید از محل هواپیما در آسمان اطلاع داشته باشد. بنابراین ، مشاهده شده که افزایش و پیشرفت یکی ، منجر به توسعه بیشتر دیگری می گردد.
حمل و نقل ، فعالیت ها و کاربری زمین
یک رابطه و ارتباط مشهور بین تراکم توسعه و انواع حمل و نقل وجود دارد. تراکم عبارت است از نسبت مساحت فضای طبقه ( ساخته شده) به مساحت زمین. طبق قانون شست ، تراکمهای یک و نیم یا کمتر برای اتومبیل ها مناسب هستندو تراکم های شش و بیشتر برای قطار. محدوده تراکم های بین حدود دو تا چهار از قواعد قراردادهای حمل و نقل خصوصی یا همگانی خیلی تبعیت نمی کنند . بسیاری از شهرها دارای این میزان تراکم بوده و از مشکلات ترافیکی رنج می برند. ترانزیت سریع شخصی ممکن است این خلاء را پر کند.
کاربری زمین از فعالیت ها پشتیبانی می کند. این فعالیت ها از لحاظ فضایی از هم فاصله دارند. مردم احتیاج دارند از نقطه ای با نقطه ای دیگر بروند.( به عنوان مثال از خانه به محل کار یا خرید و بازگشت به خانه).
حمل و نقل یک تقاضای منتجاست که وجودش برای فعالیت هایی که در انتهای سفرها انجام می شود لازم است. استفاده مطلوب از کاربری زمین فاصله بین فعالیت های عادی و روزمره را کم کرده و کاهش می دهد.(مانند خانه و خرید آذوقه) ، و مکان های توسعه یافته ی دارای تراکم بیشتر را نزدیک خطوط حمل و نقل و مراکز فعالیت قرار می دهد. کاربری زمین نا مناسب باعث ترمکز فعالیت ها (مانند مشاغل) در محل به دور از سایر مقصدها (مانند خانه و مراکز خرید) می شود.
راههایی برای صرفه جویی در تراکم وجود دارد. بسیاری از زمین ها می توانند کاربری های بهتری از کاربری حمل و نقلی داشته باشند. تسهیلات حمل و نقلی به زمین نیاز دارند و در شهرها سطوح آسفالت و سنگفرش شده ( شامل خیابانها و پارکینگ ها) به راحتی تا بیش از بیست درصد کل کاربری زمین ها را در بر می گیرند. یک سیستم حمل و نقل کارا می تواند از هدر رفتن زمین جلوگیری نماید.
حمل و نقل ؛ انرژی و محیط زیست :
حمل و نثل یکی از بخشهای عمده و اصلی مصرف کننده انرژی است. بیشتر وسایل حمل و نقل از سوخت هایی هیدروکربنی استفاده می کنند. اگر این سوخت ها ناقص بسوزند ، تولید آلودگی می کنند. با وجود اینکه وسایل نقلیه در ایالات متحده نسبت به گذشته به علت مقررات زیست محیطی آلودگی کمتری ایجاد می کنند ، اما در عمل این امر به دلیل افزایش تعداد وسایل نقلیه و میزات استفاده ای که از هر یک از آنها می شود ، بی اثر شده است. سوختهای کم آلوده کننده می توانند آلودگی را کاهش دهند. در حال حاضر معمولترین سوخت کم آلوده کننده گاز مایع است. هیدروژن نیز یک سوخت ؛ حتی از گاز هم کمتر هوا را آلوده می کند.
********************
انشا درباره وسایل سفر در گذشته، امروز و فردا
انشا اول
بند مقدمه (زمینه سازی)
موضوع انشای من “وسایل سفر در گذشته، امروز و فردا” است. پس می‌خواهم درباره این بنویسم که وسایل سفر در گذشته چگونه بوده و امروز از چه وسایلی استفاده می‌کنیم و در آینده وسایل سفر چه شکلی خواهند بود. در گذشته‌ها که هنوز وسایل حمل و نقل پیشرفته نشده بود، آدم‌ها برای سفر کردن و این که زودتر به مقصدشان برسند از چهارپایان استفاده می‌کردند. مثلا آنها کالسکه‌ای را به چند اسب می‌بستند و با آن کالسکه به محل مورد نظرشان می‌رفتند. البته در آن زمان از درشکه و ارابه هم استفاده می‌شد. اما سفر کردن با حیوانات، از مردم دوران قدیم وقت زیادی می‌گرفت. پس با گذشت زمان، آدم‌ها به فکر افتادند وسایلی را اختراع کنند که بتوانند آنها را سریع‌تر به مقصدشان برسانند.
بندهای بدنه (متن نوشته)
از این رو مهندس‌ها، خط‌های راه آهن را نقشه‌کشی کردند و بعد ریل‌های آن را ساختند و مخترعان و مهندسان دیگر هم قطار را ساختند تا مردم بتوانند به وسیله آن به مکان‌های مختلف سفر کنند. چون قطارها بزرگ بودند و می‌توانستند آدم‌های بیشتری را جا به جا کنند، سفر کردن با آنها خیلی راحت‌تر و بهتر بود. البته این قطارها به خوبی و راحتی قطارهای امروزی نبودند چون جزء اولین وسایل حمل و نقلی بودند که اختراع شده و اشکالاتی داشتند. بعد از آن مردم برای سفرهایی که با قطار امکانپذیر نبود، اتومبیل را اختراع کردند تا بتوانند از آن برای سفرهای کوتاه‌تری که معمولا در یک منطقه یا شهر انجام می‌شد، استفاده کنند. این اتومبیل‌ها ساده بودند و امکانات اتومبیل‌های امروزی را نداشتند. بعد از آن هم مردم فکر کردند که می‌توانند برای کوتاه‌تر شدن سفرهای خود از هواپیما استفاده کنند و با سفر هوایی سریع‌تر به مقصد برسند. پس ساخت هواپیماها هم شروع شد و سفرهای مردم راحت‌تر و سریع‌تر انجام شد.
اما امروزه برای رفت و آمدهای خود از وسایل جدیدتر و پیشرفته‌تری کمک می‌گیریم. قطارها که شهرهای مختلف را به هم وصل می‌کنند، امکانات زیادی دارند تا سفر خسته‌کننده نباشد. هواپیماها بزرگتر و به روزتر شده‌اند و خط‌های هوایی هم آن قدر وسیع هستند که ما بتوانیم مسافت بیشتری را با هواپیما سفر کنیم و مسافرت‌هایمان کوتاه‌تر و آسان‌تر باشد. شرکت‌های اتومبیل‌سازی در کشورهای مختلف با هم رقابت می‌کنند تا خودروهایی که می‌سازند زیباتر باشند و امکانات بهتری داشته باشند تا سفر کردن با آنها راحت‌تر شود و مردم آن اتومبیل‌ها را برای خرید انتخاب کنند.
برای سفرهای کوتاهی که در داخل شهر انجام می‌شود، موتورسیکلت‌ها ساخته شده‌اند تا جابه‌جایی آسان‌تر انجام شود. امروزه مردم وقتی می‌خواهند به مقصدهای مختلفشان در داخل یک شهر یا شهرهای نزدیک برسند، برای کم شدن آلودگی هوا و صرف هزینه کمتر و راحتی بیشتر، از مترو استفاده می‌کنند.
من فکر می‌کنم در آینده هم وسایل بهتر و پیشرفته‌تری برای سفر کردن ساخته شود؛ وسایلی که مصرف انرژی و مخصوصا سوخت‌هایی که به آنها نیاز داریم را کم کنند و باعث آلودگی هوا نشوند. در آینده ممکن است ماشین‌هایی اختراع شوند که بتوانند انرژی لازم برای حرکت کردنشان را از بخار آب موجود در هوا بگیرند یا هواپیماهایی اختراع شوند که به سوخت نیازی نداشته باشند و برای جابهجا شدن در آسمان از نیروی باد کمک بگیرند! حتی ممکن است زباله‌ها هم برای تامین انرژی به انسانها کمک کنند و آدم‌ها بتوانند با استفاده از زباله‌های مختلف، انرژی تولید کنند و ماشین‌های مختلف را به حرکت دربیاورند و با این کار محیط را هم از آلودگی نجات بدهند.
بند نتیجه (جمع بندی)
نتیجه‌گیری من این است که اگر انسان‌های امروزی از جمله مخترعان و دانشمندان مختلف واقعا به فکر پاکیزگی هوا و سلامت مردم، راحت بودن سفر و مصرف کمتر انرژی باشند، می‌توانند وسایل مختلفی را برای سفر کردن بسازند تا جابهجا شدن راحت‌تر و بهتر انجام شود و سفر کردن برای مردم خسته کننده نباشد. در عین حال از انرژی و محیط زیست هم مراقبت شود.
********************
انشا دوم
بند مقدمه (زمینه سازی)
مطمئنا وسایل سفر در گذشته، امروز و فردا با هم متفاوت است و نوشته من درباره این است که وسایلی که در گذشته و امروز و آینده با آن سفر می‌کردند و سفر می‌کنند چه ویژگی‌هایی داشته و دارد. می‌توانم نوشته‌ام را با توجه به صحبت‌های پدرم شروع کنم. پدرم می‌گوید در گذشته حیوانات بودند که مردم را از جایی به جای دیگر می‌بردند. آن روزها علم به اندازه‌ای پیشرفت نکرده بود که مردم بتوانند با اتومبیل یا هواپیما و قطار به مسافرت بروند، چون این ابزارها اصلا ساخته نشده بودند و بعدها انسانها آنها را ساختند. آدم‌ها در گذشته اسب‌های خود را به کالسکه‌ای از جنس چوب وصل می‌کردند، اسب کالسکه را می‌کشید و مردم را از جایی به جای دیگر می‌برد.
بندهای بدنه (متن نوشته)
برای سفرهای طولانی مدتی که مسیرشان سخت بود از شتر استفاده می‌شد زیرا شتر می‌تواند گرما و شرایط سخت را تحمل کند. سفر کردن در گذشته برای مردم سخت بود؛ چون وسایل سفرشان راحت نبود و مدت مسافرت کردن آنها خیلی طول می‌کشید. البته کشتی‌ها هم برای سفرهای آبی وجود داشت، اما من می‌دانم که سفر کردن با این وسایل آن قدر سخت و طولانی شد تا سرانجام انسان به فکر ساختن وسایلی بهتر و راحت‌تر برای سفر کردن افتاد. اتومبیل‌ها، قطارها، هواپیماها و کشتی‌های مسافرتی و البته مترو، امروزه در شمار وسایلی هستند که مردم بیشترین استفاده را از آنها می‌کنند و دیگر خبری از سفر کردن با اسب و شتر نیست. پدرم می‌گوید اتومبیل‌هایی که اکنون جدید و پیشرفته با ظاهر زیبا هستند و مردم می‌توانند به راحتی با آنها سفر کنند و به مناطق دوردست بروند، در گذشته شکل دیگری داشت و تا این اندازه محکم و مقاوم نبود و البته تا این اندازه هم کارایی نداشت.
قطارها هم ماشین‌های آهنی و بلندی بودند که سفر کردن جمعی را ممکن می‌کردند، اما کیفیتشان مثل قطارهای امروز نبود. رویای پرواز هم بالاخره باعث شد تا انسان هواپیما را بسازد؛ در گذشته هواپیماها فقط می‌توانستند دو یا سه نفر را جابهجا کنند اما امروز شرکت‌های بزرگ هواپیماسازی، هواپیماها و هلیکوپترهایی می‌سازند که آدم‌های بیشتری می‌توانند با آن سفر کنند و سفرهای طولانی خودشان را در کمترین زمان ممکن و به راحتی انجام دهند. در گذشته هنوز خط‌های زیرزمینی مترو وجود نداشت که بتواند مردم را به راحتی در یک شهر از منطقه‌ای به منطقه دیگر ببرد، اما امروزه استفاده از مترو و اتوبوس و مینی‌بوس که میتوان با آنها به راحتی در سطح شهر رفت و آمد کرد، در بین مردم زیاد شده است. مردم برای این که هزینه سفرشان کم بشود و کمتر هوا را آلوده کنند و زودتر به مکان مورد نظرشان برسند، از این وسایل استفاده می‌کنند.
به علاوه امروزه ماشین‌هایی اختراع شده‌اند که با نیروی برق و یا حتی با انرژی خورشیدی کار می‌کنند تا بتوانیم بدون آلوده شدن هوا و بدون استفاده از گازها و بنزین‌هایی که هوای پاک را از بین می‌برند، سفر کنیم و نگران مصرف انرژی و تمام شدن سوخت‌ها نباشیم. البته این اتومبیل‌ها هنوز به دست همه مردم نرسیده‌اند و چند نمونه از آنها وجود دارد، اما اگر به صورت گسترده در اختیار مردم قرار بگیرند، سفرها بهتر و آسان‌تر انجام می‌شوند. ممکن است در آینده هم بتوانیم بیشتر از امروز و به شکلی جهانی از انرژی‌های پاکیزه مثل خورشید یا باد برای حرکت ماشین‌ها استفاده کنیم، یا ماشینی را اختراع کنیم که بتواند انرژی موجود در اصوات را به وسیله ابزارهایی مخصوص، به انرژی حرکتی و مکانیکی تبدیل کند و ماشین‌ها به حرکت دربیایند.
بند نتیجه (جمع بندی)
به نظر من هر چقدر زمان می‌گذرد و علم پیشرفته‌تر می‌شود، انسانها هم می‌توانند به ایده‌های جدیدتری برای ساختن وسایل پیشرفته فکر کنند و قدر زمان و انرژی و پاکیزگی هوا را بدانند. دانشمندان می‌توانند با علم خودشان وسایلی را بسازند و آن را در اختیار مردم قرار دهند که سفرها آسان و کم هزینه شوند و در مصرف انرژی صرفه‌جویی شده و آسمان آبی و پاک بماند.
*****************************
حمل و نقل و ارتباطات جایگزین و مکمل یکدیگرند. با اینکه ممکن است ارتباطات کاملاً پیشرفته بتواند جایگزین حمل و نقل شود و شخص به جای دیدن از نزدیک کسی به او تلگراف ، تلفن ، فکس یا نامه الکترونیک بزند ، ثابت شده است که این مدهای ارتباطی در واقع در کل اثرات متقابل بیشتری را ایجاد می کنند. پیشرفت در حمل و نقل بدون ارتباطات غیر ممکن است. ارتباطات برای سیستمهای حمل و نقلی پیشرفته حیاتی و ضروری اند. از خطوط راه آهن دارای یک خط که می خواهند در هر دو جهت از آنها قطار عبور کند تا کنترل خطوط هوایی که همواره باید از محل هواپیما در آسمان اطلاع داشته باشد. بنابراین ، مشاهده شده که افزایش و پیشرفت یکی ، منجر به توسعه بیشتر دیگری می گردد. یک رابطه و ارتباط مشهور بین تراکم توسعه و انواع حمل و نقل وجود دارد. تراکم عبارت است از نسبت مساحت فضای طبقه ( ساخته شده) به مساحت زمین. طبق قانون شست ، تراکمهای یک و نیم یا کمتر برای اتومبیل ها مناسب هستندو تراکم های شش و بیشتر برای قطار. محدوده تراکم های بین حدود دو تا چهار از قواعد قراردادهای حمل و نقل خصوصی یا همگانی خیلی تبعیت نمی کنند . بسیاری از شهرها دارای این میزان تراکم بوده و از مشکلات ترافیکی رنج می برند. ترانزیت سریع شخصی ممکن است این خلاء را پر کند.
********************
