ابراز علاقه را از امیرجعفری و ریما رامین فر یاد بگیرید!+عکس
بسیاری از زن و شوهرها هنگامی که می‌خواهند در جمع و حضور دیگران نسبت به همسرشان ابراز علاقه کنند از این کار طفره می‌روند؛ شاید به این دلیل که خجالت می‌کشند در حضور دیگران به همدیگر ابراز علاقه کنند و شاید هم این رفتار را نوعی بی‌ادبی و بی‌احترامی پنداشته و از انجام آن می‌پرهیزند. عده‌ای اندک هم خلاف این عمل کرده و به‌راحتی در حضور دیگران به همسرشان ابراز علاقه و محبت کرده، او را در آغوش می‌گیرند و می‌بوسند.
حضور ریما رامین‌فر و همسرش امیر جعفری در شب جشن حافظ و واکنش ناگهانی امیر جعفری هنگام شنیدن اسم ریما رامین‌فر به عنوان بهترین بازیگر زن تلویزیون به خاطر بازی در سریال «پایتخت 3» بهانه‌ای شد تا سراغ چند روانشناس متخصص برویم و این موضوع را از نقطه نظر آنها بررسی کنیم.
ابراز علاقه را از امیرجعفری و ریما رامین فر یاد بگیرید!+عکس
دکتر سیما قدرتی، مشاور خانواده و مدرس دانشگاه:
ابراز علاقه بهتر، صمیمیت بیشتر
ابراز علاقه زن و شوهر به یکدیگر چه به صورت کلامی و چه به صورت رفتاری به‌خصوص در حضور دیگران از آن دسته مسائلی است که در جامعه ما تابوست. تابو تحریم اجتماعی یک کلمه، عقیده یا عمل است. درواقع به آن دسته از رفتارها، گفتارها و امور اجتماعی که طبق سنت، آیین یا مذهب در جامعه‌ای ممنوع است تابو گفته می‌شود. اگر زن و شوهر در کانون خانواده به پاسخ دادن نیازهای عاطفی یکدیگر اهمیت چندانی ندهند یک فاصله عاطفی بین آنها ایجاد می‌شود. طبق گزارش‌های روانشناسان و مشاوران خانواده بیشتر زن و شوهرهایی که دچار اختلافات زناشویی هستند در کانون خانواده نسبت به یکدیگر دچار نوعی سردی عاطفی می‌شوند و نسبت به یکدیگر رفتارهای محبت‌آمیز نشان نمی‌دهند.
در فرهنگ ما از کودکی به پسرها یاد داده می‌شود که خیلی به عواطف و احساسات‌شان نپردازند. برای مثال هنگامی که یک پسربچه گریه می‌کند پدر و مادر برای اینکه او را آرام کنند، می‌گویند: «مرد که گریه نمی‌کند.» پیرو همین شیوه تربیتی در فرهنگ ما به مردان بزرگسال کمتر اجازه برون‌ریزی عاطفی داده می‌شود. این الگوی رایج باعث می‌شود در بزرگسالی نتوانند احساسات، عواطف و نیازهای عاطفی خودشان را بشناسند و درباره آنها صحبت کنند و همچنین نتوانند نیازهای عاطفی همسرشان را بشناسند و در جهت برآورده کردن آنها تلاش کنند.
در کانون خانواده‌ای که پدر و مادر به یکدیگر ابراز علاقه کلامی و رفتاری نمی‌کنند، فرزندان هم یاد نمی‌گیرند چگونه عواطف، احساسات و علاقه‌شان را به دیگران نشان دهند و احتمال اینکه این فرزندان در آینده در ارتباطات‌شان دچار مشکلات عاطفی شوند، زیاد است. بعضی از افراد هنگامی که صحبت از ابراز علاقه به یکدیگر می‌شود ذهن‌شان به سمت مسائل جنسی می‌رود اما این دو مقوله از یکدیگر مجزاست.
با توجه به فرهنگ جامعه ما بهتر است زن و شوهرها در اجتماع و حضور دیگران براساس هنجارها و عرف، رفتارهای عاطفی‌شان را نسبت به یکدیگر بروز دهند اما در سطح خانواده زن و شوهر هم برای حفظ میزان صمیمیت بین یکدیگر و هم برای آموزش بروز عواطف و علایق به فرزندان باید نسبت به یکدیگر ابراز علاقه کلامی و رفتاری داشته باشند. کم بودن ابراز علاقه‌های رفتاری و تماس‌های محبت‌آمیز جسمانی بین زن و شوهر یکی از عواملی است که باعث می‌شود زن و شوهر از نظر عاطفی از یکدیگر دور شوند و با گذشت زمان از یکدیگر طلاق عاطفی بگیرند.
ابراز علاقه را از امیرجعفری و ریما رامین فر یاد بگیرید!+عکس
دکتر سعید آزادی‌عصر، روانشناس بالینی و مشاور خانواده:
رفتارهای رسمی‌تری نشان دهید
درباره ابراز علاقه رفتاری زن و شوهر نسبت به یکدیگر در حضور جمع، توجه به فرهنگ و ضرورت ماجرا را باید مدنظر قرار داد. در فرهنگ و اعتقادات دینی ما ضرورتی برای انجام این کار آن هم در ملأ عام دیده نمی‌شود. در دین ما هم توصیه شده رفتارهای شخصی و خصوصی بهتر است در همان فضای شخصی و خصوصی ابراز شود. زن و شوهر برای ابراز علاقه به یکدیگر در حضور جمع به جای برقراری تماس جسمی می‌توانند رفتارهایی را نشان دهند که در فرهنگ ما پسندیده‌تر و محترم‌تر است.
برای رشد عواطف و احساسات در فرزندان والدین باید در ارتباطات‌شان و در زندگی روزمره نسبت به یکدیگر رفتارهای عاطفی از خود نشان دهند اما نباید این‌گونه تصور کنند که تنها با بوسیدن و در آغوش گرفتن یکدیگر می‌توان ابراز علاقه کرد. زن و شوهر با کمک کردن به یکدیگر در انجام وظایف، مشارکت کردن در انجام امور خانه، هدیه دادن به یکدیگر، لبخند زدن، تحسین کردن یکدیگر و. . . هم می‌توانند به همدیگر ابراز علاقه کنند. آنچه در کانون خانواده به رشد عاطفی فرزندان کمک می‌کند، بروز رفتارهای عاطفی است نه‌تنها پرداختن به یک نماد عاطفی مثل بوسه.
بوسیدن یک نماد عاطفی است نه یک رفتار عاطفی بنابراین برای ابراز علاقه و ایجاد صمیمیت نمی‌توان تنها به آن بسنده کرد. همه انسان‌ها به‌طور ذاتی و فارغ از هر فرهنگ و مذهبی گرایش دارند در شرایط متفاوت رفتارهای متفاوتی از خود نشان دهند. باید در رفتارمان هم آدابی را رعایت کنیم. همان‌طور که پوشیدن لباس راحتی در حضور دیگران و در یک مراسم رسمی به منزله بی‌احترامی است در فرهنگ ما هم نشان دادن رفتارهایی که افراد در حریم خصوصی‌شان از خود نشان می‌دهند نوعی بی‌احترامی است.
اگر همسری بخواهد در یک مراسم رسمی که قرار است از همسرش تقدیری به عمل آید به او توجه و محبت کند می‌تواند در نقش یک همسر تقدیر شایسته‌تری از او داشته باشد؛ مثلا در حضور جمع هدیه‌ای به او بدهد، شاخه‌گلی به او تقدیم کند یا حلقه گلی به گردنش بیندازد. با بروز چنین رفتاری هم رفتار برتری نسبت به برقراری و تماس جسمانی برای ابراز علاقه از خود نشان داده و هم به افراد حاضر در جمع و فرهنگ جامعه احترام گذاشته است.
در بروز رفتارهای عاطفی به این نحو فرد هم نشان می‌دهد که می‌تواند علاقه و احساسش را ابراز کند اما به شکل اجتماعی آن. به نظر می‌رسد در یک مراسم رسمی یک ابراز عاطفی رسمی نسبت به یک ابراز عاطفی شخصی ارجح‌تر است. بسیاری از افراد پرهیز از بعضی رفتارها را نوعی محدودیت و ممنوعیت قلمداد می‌کنند از این رو ناخواسته گمان می‌کنند شکستن این ممنوعیت‌ها و برداشتن این محدودیت‌ها به رشد ارتباطات عاطفی آنها کمک می‌کند.
دکتر ژاله افشارمنفرد، روانشناس بالینی و درمانگر:
با حفظ شئونات ایرادی ندارد
در خانواده‌های سنتی ایرانی ابراز علاقه‌های عاطفی و عاشقانه بین زن و شوهر در جمع نکوهیده شمرده می‌شود از این رو در این خانواده‌ها شاهد یک محدودیت ذاتی در بیان عواطف هستیم. در چند سال اخیر بعضی از الگوهای ابراز عواطف و احساسات از فرهنگ غربی وارد فرهنگ جامعه ما شده است که با فرهنگ اصیل ایرانی تضاد دارد.
عده‌ای معتقدند این الگوهای روابط خانوادگی که از غرب وارد فرهنگ ما شده شأن و اصالت کافی ندارد و برعکس عده‌ای معتقدند این الگوهای ارتباطی صمیمیت بیشتری دارد و به رشد عاطفی در کانون خانواده کمک می‌کند.
اگر بخواهیم نگاهی متعادل به این قضیه داشته باشیم باید مسائل عاطفی را از مسائل جنسی تفکیک کنیم چون ابراز علاقه و محبت همیشه به مسائل جنسی ختم نمی‌شود. ابراز علاقه و محبت چه به صورت کلامی و چه به صورت عملی و جسمانی با حفظ و رعایت شئونات در حضور دیگران نه‌تنها ایرادی ندارد بلکه به ایجاد صمیمیت بیشتر و رشد هرچه بیشتر عواطف و احساسات کمک می‌کند.
الگوهای سالم روابط عاطفی و اخلاقی اعضای خانواده اگر در حضور دیگران به‌طور طبیعی نه به‌طور نمایشی و از روی عمد رخ دهد مانعی ندارد؛ مثلا زن و شوهر کنار یکدیگر بنشینند، دست در گردن یکدیگر بیندازند و محبت‌شان را با لبخند و نوازش به یکدیگر ابراز کنند. بروز این‌گونه رفتارها سبب می‌شود صمیمیتی که بین اعضای خانواده حاکم است، عمق پیدا کند. بیشترین رشد عاطفی فرزندان هنگامی شکل می‌گیرد که آنها در کانون خانواده از نظر روانی و عاطفی احساس
امنیت کنند.
ابراز علاقه عاطفی بین پدر و مادر به رشد و پختگی تعاملات عاطفی فرزندان کمک می‌کنند و سبب ایجاد امنیت روانی در سایر اعضای خانواده می‌شود و برعکس، بی‌تفاوتی و بی‌اهمیتی زن و شوهر نسبت به یکدیگر و سردی عاطفی و جسمی بین آنها امنیت روانی سایر اعضای خانواده را هم به خطر می‌اندازد.
سیب سبز
الکی میگه خخ